نارون، دختری با چشمانی پر از سوال، به دنبال راز مرگ مشکوک مادرش پا به روستایی می‌گذارد که خاطرات پدرش در آن جا مانده‌اند. اما سال‌ها بعد، درست در شب نامزدی‌اش با پسرعمویش، بی‌بی دستی پشت پرده‌ تقدیر می‌شود و نارون را در دل تاریکی شب روانه‌ی فرار می‌کند... مقصد: تهران. شهری که برای نارون فقط یک پناه نبود، بلکه در دل آن عشقی جوانه زد که خیلی زود به زهری سمی بدل شد. عشقی که به‌جای نجات، او را به مرز سقوط رساند.

ریحانه، دختر دل‌نازک و آرامی‌ست که بعد از گذر از روزهای تلخ زندگی، بی‌اختیار دل می‌بازد به داریوش؛ پسر مغرور و تندخوی دوست‌داشتنی اما دور از دسترس، که اتفاقاً دوست برادرش هم هست. عشق در دلش ریشه می‌دواند؛ عشقی که نه جرأت بیانش را دارد و نه می‌تواند پنهانش کند. داریوش آرام‌آرام به او نزدیک می‌شود، اما غرور و خوی تندش راه را برای رابطه‌ای ساده می‌بندد. ریحانه میان هیاهوی دل، قضاوت دیگران و زخم‌های کهنه‌ای که هنوز التیام نیافته، باید انتخاب کند: برای عشقش بجنگد، یا با دل شکسته از آن دل بکند...

باران تمجید، دختری ۲۲ ساله با غروری که همه ازش حرف می‌زنن، اون‌قدر سرد و کنترل‌شده‌ست که توی شهر بهش می‌گن «بی‌احساس‌ترین دختر». اما پشت اون چهره‌ی بی‌تفاوت، زنیه که بی‌خبر، وسط بازی دو مرد مرموز گرفتار شده: ماهان شریفی، قاچاقچی حرفه‌ای و لبخندزنانِ خطرناک، که ادعای عاشقی می‌کنه، ولی درواقع وعده‌ی باران رو به یه شیخ عرب فروخته… و سرگرد آریا مجد، افسر باهوش و بی‌اعتماد، که ماه‌هاست دنبال ردی از ماهانه و باران رو مهره‌ی اصلی این پرونده می‌دونه. اما باران، هیچ‌وقت بازیچه‌ی مردها نبوده و حالا تصمیم می‌گیره بازی رو خودش طراحی کنه. انتقام؟ بله. اما به سبک خودش. پایان این بازی به نام کی رقم می‌خوره؟ باران؟ آریا؟ یا ماهان؟

ثریا تنها سه ماه از بارداری‌اش گذشته بود که همسرش را از دست داد. او ماند و باری سنگین از تنهایی و مسئولیت بر دوش کشید. از روستای گوران به تهران آمد و با حقوق ناچیز معلمی، به‌تنهایی دخترش آنا را بزرگ کرد. سال‌ها از آن روزهای سخت گذشته و آنا حالا به دختری جوان و پرشور تبدیل شده؛ دختری که بیش از هر زمان دیگری در برابر مادرش قد علم می‌کند و سعی دارد خود را اثبات کند. اما فاصله میان این مادر و دختر آن‌قدر عمیق شده که حتی در فهم ابتدایی‌ترین احساسات و خواسته‌های یکدیگر ناتوان مانده‌اند. ثریا، خسته و دل‌شکسته، گاه به این فکر می‌افتد که شاید همه‌ی سال‌هایی که برای ساختن رابطه‌ای امن میان خود و دخترش تلاش کرده، چیزی جز دویدن در مسیری بی‌نتیجه نبوده است...

داستان «روز خرگوش» در دو فصل روایت می‌شود و هر فصل از زبان یکی از شخصیت‌های اصلی بیان می‌گردد: فصل نخست با روایت آذین و فصل دوم با صدای آزیتا پیش می‌رود. بلقیس سلیمانی در این اثر، هویت فردی را از بستر اجتماعی و اقتصادی جدا نمی‌بیند و نشان می‌دهد که فردیت انسان همواره درگیر با جایگاه و شرایط اجتماعی‌اش شکل می‌گیرد. در رمان، دو شخصیت زن حضور دارند که در تضاد با یکدیگرند و به‌نوعی بازتاب دو تیپ متفاوت از زنان جامعه معاصر محسوب می‌شوند. آذین، برخلاف آزیتا، زنی درون‌گرا، منفعل و اقتدارپذیر است که سرنوشت را بی‌هیچ مقاومت و پرسشی می‌پذیرد.

این دوگانگی را می‌توان نه فقط به عنوان دو شخصیت مستقل، بلکه به مثابه دو بُعد متضاد از روان یک انسان نیز در نظر گرفت؛ گویی در یک روز، دو وجه از یک هویت انسانی به موازات هم شکل می‌گیرند. سلیمانی این دوگانگی را با برجسته‌سازی تضادهای رفتاری و فکری آذین و آزیتا نشان می‌دهد؛ در جامعه‌ای که مرزهای اخلاقی در آن رنگ باخته‌اند و ارزش‌ها در هاله‌ای از ابهام و تردید گرفتار آمده‌اند.

خزان، عکاسی ۳۱ ساله، دوران نوجوانی سختی را پشت سر گذاشته است. پس از طلاق والدین، مراقبت از پدری که از اختلالات روانی ناشی از جنگ رنج می‌برد را بر عهده گرفت و در نهایت شاهد خودکشی او بود. جدایی از پسرعموی محبوبش و تجربه‌ی خودکشی ناموفق، او را از خانواده‌ی پدری دور کرد و نزد مادر بازگرداند. اکنون، پس از دوازده سال، خزان با تکیه بر استقلال مالی، همراه با خواهرخوانده‌اش حنا و دوست صمیمی‌اش دنیا، شرکتی تبلیغاتی در تهران راه‌اندازی کرده است. اما حضور ناگهانی پندار طلوعی، وکیلی جوان که در گذشته‌ی عاطفی او نقشی پررنگ داشته، چالش تازه‌ای را پیش روی خزان قرار می‌دهد.

نگار، دختری جوان که به همراه مادر و خواهرش زندگی می‌کند، تصمیم می‌گیرد نقش فعال‌تری در زندگی‌اش ایفا کند. آغاز این مسیر با ورود او به محیط کار رقم می‌خورد؛ جایی که فرصتی برای کشف توانمندی‌ها و عواطف درونی‌اش فراهم می‌شود. این روایت، ماجرای تقابل او با سنت‌های نادرست خانوادگی و تلاش برای بازتعریف هویت فردی و اجتماعی‌اش است.

دیدن مرضیه، دوست سال های دور، آن‌هم میان هیاهوی یک مدرسه انتخاباتی ساده، برای طاهره حکم زلزله‌ای که سال‌ها خاطره‌ها را از زیر خاک بیرون می‌کشد. همان طاهره نوجوان، در سایه‌ی مرگ پدر و زیر فشار خانواده، به عقد احمد درمی‌آید. پسرعمویی که عاشقش است، اما خیلی زود او را ترک می‌کند. احمد، با آرمان های سیاسی‌اش، پشت سرش فقط دلتنگی می‌گذارد. حالا طاهره، میان گذشته و حال، در سکوت روستای گوران گم شده است…

سیاوش صرافیان، فرزند تبارزر و وقار، ۳ نام پدر برگرداند. شرافت خاندان صرافیان را پشت سر گذاشت و به کوچه‌های تنگ و تاریک جنوب پناه برد. جایی که عربده و لطی، تاج و تخت تازه‌اش شد. می‌توانست وارث باشد، اما نخواست. انتخاب کرد که گم شود. و چه به موقع، نجات‌دهنده‌های آمدند. سوگند آریانفر، وکیلی جوان، با چشمانی تیزبین و دلی پر از باور. آمده بود تا سیاوش را از منجلابی که به دست خود ساخته بود، بیرون بکشد.

این رمان، روایتگر سرگذشت سیاوش است؛ پسری جوان که با دوست دیرین‌، نیما ، پیوندی میاناش و صمیمی دارد. سیاوش دلباخته‌ای دختر همسایه می‌شود، در حالی که نیما دل در گرو سیما ، خواهر سیاوش، دارد. در خلال این داستان عاشقانه، دختری با گذشته‌های تاریک و رنج‌آور پا به صحنه می‌گذارد. دختری که گرفتار بیماری ایدز است و حضورش، سایه‌ای از خطر و تلخی بر زندگی اطرافیان می‌افکند. او، بی‌پرده، حکایت زندگی دردناک خود را بازگو می‌کند.

سال دور از خانه، دور هشتم گذشته... فرهاد حالا برگشته. همون پسری که یک روز رفت تا فراموش کنه، اما نتونست. کارخونه‌ ی پدرش فقط یه محل کار نیست اونجا قراره گذشته دوباره سر راهش سبز بشه، با تمام زخم‌ها و شاید... فرصتی برای شروع دوباره.

داستان غزال از اونجایی شروع میشه که یه اتفاق همه چی رو از ذهنش پاک میکنه. نه گذشته‌ای هست، نه خاطره‌ای، فقط یه زندگی جدید و یه ذهن خالی. کم‌کم همه دور و برش می‌فهمن که غزال دیگه اون آدم قبل نیست نه رفتارش نه باورهاش. ولی خودش هنوز نمی‌دونه چه چیزهایی عوض شده... تا وقتی که کم‌کم سر و کله‌ش پیدا می‌کنه و همه‌چیز رو به هم می‌ریزه.

یک خانواده ثروتمند و قدیمی، در ویلای بزرگشان در شمال شهر، با ظاهر آرام و بی‌نقصی زندگی می‌کردند. گندم، نوجوانی حساس و خیالپرداز، روزی با حقیقتی ویرانگر روبه‌رو شد: یا عضوی از این خانواده نبود. این کشف، روانی‌اش را به هم زد. در تلاش برای کنار آمدن با این حقیقت، به خاطرات، رفتارها، و رازهای مدفون اعضای خانواده دقیق‌تر نگاه کرد و متوجه شد که هیچ‌کس آن‌قدرها هم پاک و شفاف نبودند...

رمان غرور و تعصب اثر جاودانه‌ای جین آستن، حول خانواده‌ای به‌نام بنت می‌شود که پنج دختر در سن ازدواج دارند. با ورود دو مرد جوان و ثروتمند—آقای بینگلی خوش‌برخورد و آقای دارسی متین و مرموز—هیجان به این خانواده روستایی بازمی‌گرداند. خانم بنت، مادر خانواده، امیدوار است برای دخترانش همسرانی مناسب پیدا کند. در این میان، جین، دختر بزرگ و خانواده آرام، نظر آقای بینگلی را به خود جلب می‌کند. اما خواهر دوم، الیزابت، که دختری باهوش، سرزنده و مهم است، در ابتدا از رفتار مغرورانه آقای آقای دلخوشی نیست. با این حال، در مرور زمان و با تبدیل شدن حقایق پنهان، نگاهی به این دو نسبت به تغییر می‌کند. الیزابت و دارسی با عبور از سوءتفاهم‌ها، تحولی درونی می‌شوند. آن‌ها خود را بهتر می‌شناسند، درک می‌کنند از عشق پیدا می‌کنند و به بلوغ احساسی می‌رسند. در کنار آن، داستانی موازی از جدایی‌جین و بین‌گلی روایت می‌شود که چالش‌های عشق در طبقات اجتماعی مختلف را نشان می‌دهد.

رمان کلیدر نوشته محمود دولت‌آبادی، یکی از بزرگ‌ترین آثار ادبیات معاصر ایران است که در ده جلد و حدود سه هزار صفحه منتشر شده است. این داستان که در سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ می‌گذرد، به زندگی خانواده‌ای می‌پردازد که به سبزوار کوچ کرده‌اند. دولت‌آبادی در این اثر که برگرفته از رویدادهای واقعی، وضعیت سخت زندگی روستاییان و عشایر در سال‌های پرتلاطم بعد از جنگ جهانی دوم را با نگاهی انتقادی و اجتماعی به تصویر می‌کشد.

کتاب ساده و صمیمی «کوری» نوشته‌ی ساراماگو، فقط یک داستان درباره‌ی نابینا شدن مردم نیست. بیشتر از اون، یه نقد تند و تیزه به آدم‌هایی که تو جامعه فقط خودشون رو میبینن و نسبت به بقیه بی‌تفاوتن. تو این داستان، کور بودن یعنی نخواستنِ دیدن. مثل آخرای داستانی که زن دکتر می‌گه: «ما کور هستیم، کور اما بینا، کورهایی که می‌تونن ببینن ولی نمی‌بینن.» این جمله نشون می‌ده که شاید خیلی وقتا ما هم داریم، ولی حقیقت رو نمی‌بینیم. پایان داستان تلخه، اما آدم رو به فکر می‌بره.