دختری بودم که توسط قاچاقچی های انسان دزدیده شدم... برای انتقام... بارها مرگ رو به چشم دیدم اما جون سالم به در بردم. دل بستم به کسی که جون من و هزارتا دختر بی گناه توی دست هاش بود. کسی که باعث تمام عذاب هام بود. از کجا به کجا کشیده شده بودم خدای من! از مرگ به رئیس شرکت مد و فشن! این خوش شانسی نبود! این خود کلمه ی شانس بود این خود رویا و خیالی بود که توی ذهن هم نمی گنجید. رویا و خیالی که کاش واقعی میبود! کاش فقط کاش چند تا آدم دیگه مثل من توی چاه واژه ی شانس می افتادن... تا اینجوری بتونن کلی آدم دیگه رو نجات بدن...