ساره شبیه من و شما و خیلی هامون یه زندگی معمولی داره... یه دختر جوون که نتونسته وارد دانشگاه سراسری بشه و بعد دو سال انتظار داره آزاد درس می خونه‌‌‌ ....اونقدر معمولی که بچه چهارم خونه شونه.. داداش فرزینش نامزد داره و خواهرش سوده طی یک عملیات معمولی و اتفاقی، به فرماندهی مامان اکرم قراره نامزد کنه... داداش افشینش بعد چند سال دست دست کردن چند ماهی میشه رفته سربازی... باباش از سازنده‌ی آپارتمان های جون دار شهرشونه... البته یه درجه از معمولی اونطرفتر اشاره کنم که اغلب اقوام ساره یه جورایی مهم هستن.. مثلا یکی شون رئیس بانک فلانه تو مرکز استان... یکی دفترخونه داره... یکی رستوران معتبر.. یکی قاضی باوجدان و چند تایی هم پستای معمولی و از این صحبتا... حتی داداش فرزینش یه دفتر مهندسی و معماری داره و از اون داداشاست که بنا به مصلحت لو رفتن قصه... قراره تو قصه بگم چجور داداشیه... خلاصه تو این زندگیِ معمولی خانواده‌ی طریقت، مامان اکرمش یه روز پا میشه با دختر بزرگش سوده، میره عیادت یه قوم و خویش بسیار بسیار دور... از اون فامیلا که شاید پنج سال یه بار تو مراسم شیرینی خورانی.. ختمی چیزی آدم باهاشون یه سلام علیک داشته باشه... و همین خوش و بش معمولی باعث میشه مامان اکرم با مرضیه جون که اونم از عیادت کننده ها بود آشنا بشه..

برای جهنم خصوصی: می‌دونی نگه داشتن راز چقدر سخته؟ خیلی! اینکه نمی‌تونی حرف بزنی، اینکه می‌دونی ولی سکوت می‌کنی. اینکه هیچ حرفی نمی‌زنی، اینکه هزار بار می‌شکنی اما خودت، خودت رو ترمیم می‌کنی. من سوختم، من برای زندگی کردن سوختم. من اومدم بسوزونم، تموم وجودم پر از آتیش شده، حالا اومدم بسوزونم... همینقدر آزار دهنده... وقتی رازی رو نگه می‌داری داری تو جهنم زندگی می‌کنی؛ جهنم خصوصی