از نگاه های معنی دار قباد با بی اعتنایی گذشتم و در حالیکه سعی میکردم هاله ی غم را از دور صورتم بتارانم پشت بند یک لبخند مصنوعی گفتم معلومه مونس خانم با قدرت اومده جلو و کسی حریفش نیست فقط مشخص نیست کی و چطور تونست دانیار رو تو عمل انجام شده قرار بده. کلماتم انگار سمناک بودند کامم از گفتنشان تلخ شده بود. ته استکان چای ام را سر کشیدم و فکر کردم کاش چیزی شیرین تر از شیرینی و پولکی اینجا بود که باهاش بتونم مزه زهرمار دهنمو عوض کنم.